GÜN DOĞUMLARINDA.

Bir gün doðumu akabinde,
Iþýklarýný hantal tepelerinin
Uçlarýna konduran,
Kocaman laçka bir dünya, Bu dünya….

Ellerin;
Kuzey kutbundan, buz bir pencere,
Anlamsýz ve kifayetsiz bir cümle yüzünde,
Küheylan bakýþlý bir çeþmenin ucundan geliyor
Arabesk þarkýlar söyleyerek çýngýraklý bir nehir.
Balçýk kokan bir kaynaðýn içinden,
Sýzarak akýyor damla damla gemiler.

Gözlerin; Hüzün perdelerini örtemiyor.

Ýlk acý,ilk sancý;
Ýnce belli bardakla tadý dil burkan
Çayý yudumlarken bir ýsýrganýn dibinde,
Yoktu bir þey efsane diye sarýlacak eteðinde,

Bütün raffan atlar suyunda gidiyor dört nala ,
Hiç yokken küçücük barakalarda evren.
Siyah gülleri kanatlarýnýn altýna gizlemiþ yarasa,
Eteðini çekiyor düþlerden.

Parmak uçlarýnda aðlýyor pencereler.
Kanatýyor ayaklarýnýda ,
Sancýlý bir meltem olan yok oluþun.
Taþ fýraktýlarýn acý haykýrýþýnda.
Kopartýyor kayýþlarýný….

Öyle ki;
Evren, bana aðlýyor, ben sana…
Bir gün doðumusun sen benim hayatýmda.
Daðlar, Ölen fidanlar, Aðlayan kuþlar,
Ýnsanlar ve…Kuzey kutbundan ellerin.

Ýþte ýsýtmaya geldim, sana buz ve kar,
Sana tipi ve boran,
Sana doldum taþtým güzenklerle,
Kat kat olmuþ vakitler gün içinde,
Savunmasýz kalmýþ bir yürekle,

Geç kalmýþým gölge tanýklarý toplamaya,
Meðer mavi bir Zülfikar kesmeliymiþ boynumu,
Hüznüm heykilmek için hazýr sana.
Gün doðumundan sonra,

Ölen kuþlar için…merasime hazýr çelenkler için.
Sana seyridi hayatým…sana eridi
Boþluk savaþlarýnda,
Karýdý gönlüm…sana yanýp….sana söndüm.
Çatlamýþ mermer avlularýnda…

Gün doðdu bitti, akþam gülengi,
Gül, Vakit, Zaman…
De ki; zaman ne zaman ?
Kaldýr bakýr çelengini,
Yelkenim durdu artýk..
Akrebim güz devriyesinde,

Yürüdüm taþra avlularýnda.
Gül üstüne yel taþýdým, tarih karýþtýrdým,
Daðlar ovalar anlattým.
Bir rüzgarla geçtim kýyýlarýndan,
Baktým ki,
Aþk topluyor, gecenin tasýyla kuþlarýn.
Eðreti çakýl taþlarýný býraktým avucuna,
Miadý dolmuþ gün doðumlarýnda.

Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: