beyaz ipekten bir gecelik giydiriyorum soluduðum Paris gecesine aþkýn son kahvesi içilmiþ þu köþede gözyaþý kokuyor sokak lambalarýnýn loþluðu avuçlarýma gül suyu döken ela gözlü bir çocuk gibi bakýyor ay nefesimin buharý devasa bir O çiziyor gökyüzüne
"O" herhangi bir harf deðil kalbimdeki tek mezar taþý..
sigara kokan bir kafeye oturuyorum parmak ucuyla izmarit fýrlatan adamlarýn hayata ’canýn cehenneme’ deyiþi gibi yanýk akciðer ve yakýlmýþ dertlerin kokusu bana göre duble teselli lütfen! rimelim akmýþ olmalý aðlamaktan umrumda deðil zaten gülüþlerini yüzüne bulaþtýrmýþ beceriksiz bir palyaço gibiyim ne güldüm, ne güldürdüm ömrümü yüzüme gözüme bulaþtýrdým mutluluðu da ýskaladým yüzüme bakma öyle gece, yarýnýmýn hatýrýna renk renk boyalarý süründüðümle kaldým..
✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Apsara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.