Beni yanlýþ aðlama. Ben seni sensizken de seviyorum. Saçlarýný okþamadan, Ellerini tutmadan, Öylece uzaktan...
Kýblesini kaybetmiþ bir adamýn, Karýnca yuvalarýný iz bilmesi gibi... Sana varmak adýna ümidim kalmadý. Ölüm döþeðinde son nefesi vermek gibi…
Eylül geldi. Yaþ döktü gözlerim. Bense yüzümü geceye astým. Uykularým evvelden de yarým. Yýkýlan gecekondular gibi kalbim. Bu kaçýncý yýkým canýmdan can alýþýnýn? Yüksek bir yerden düþer gibi, Ürkek bir ceylan gibi uykudan uyanýþlarým.
Beni yanlýþ aðlama. Ne yolumu ne de kýblemi kaybettim. Ben bir tek aþka olan güvenimi kaybettim. Yolunu gözlediðin babanýn toprak olmasý gibi... Satýrlarým doðru bildiklerimi doðradý. Her ne kadar inkâr etsen de beni sevdiðini. Bir gün gelecek beni aðlayacaksýn. O gün adýna sana son sözüm. Beni yanlýþ aðlama...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.