Sustum ! Dur Diyemedim

Baþýmý döndürürken, sevdanýn ýlýk yeli,
Saçým baþým yolarak, sustum ! Dur diyemedim,
Ruhumu okþuyorken gönlünün narin eli,
Ýçten içe dolarak , sustum ! Dur diyemedim.



Yaralý ceylan gibi sekiyordum daðýnda ,
Gözümü boyamýþtý daha gençlik çaðýnda ,
Gülleri deriyorken su deðmemiþ baðýnda ,
Günden güne solarak, sustum ! Dur diyemedim.



Sevda yaðmurla geldi, kaçamadým dinmeden,
Ýzlerini sürüdüm hiç içime sinmeden,
Nasýl düþünemedim, çürük sala binmeden ,
Derinliðe dalarak, sustum ! Dur diyemedim.



Nefesim kesildikçe, boðuluyor gibiydim,
Çýrpýndýkça gömüldüm, çukurun en dibiydim,
Buz kesen bedenimle , fýrtýnalý tipiydim ,
Ýp ucunu salarak, sustum ! Dur diyemedim.



Sonuma ramak kala, hüsraný bilemedim,
Alnýmýn yazgýsýný kaderden silemedim,
Böyle yüküm aðýrken, yolumdan çelemedim ,
Sessizlikte kalarak, sustum ! Dur diyemedim.



Nesrin Önem
26 05 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: