Þairim bir urganla astým kendimi o derin sularda, çýt çýkmadý bedenimden istedim ki son defa okþasýn baþýmý rüzgar, çaðýrdým yüreðimin ormanlarýndan hemen onu
Þairim bir aþkla bölüþtüm yüreðimi bundan kalmadý yarýsý da gitti elimden o son varlýðým da çürüdü adeta göz çizgilerime kustum esrik þiirlerimi bende
Þairim biraz kýrgýným ya da hiç deðilim tek parça yaþayabilmiþ parmaklarýmý da eski bir kalemden ödünç almýþtým o da gidiyor ölümümün peþinden
Þairim kýrýlmýþ bir enstrümandýr artýk kuþkuyla ellerime aldýðým.
kýrk kapýdan geçip bulduðum o tek ve gerçek olan saadeti de göremeden öleceðim belkide
Þairim yaþasýn ey hayat! diyemeden buruþtu elimdeki umut
þimdi koca bir hiç susmuþ tenimde kanýmda gezinen hüznü bulmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Kırlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.