Aðlayan,
Sessiz bir figan dudaðýmdaki ýslýk.
Yüzüne süzülen her inciden dide,
Alev topu gibi düþerken yüreðime,
Dört yanýmý kasýp kavuruyor bu amansýz yangýn.
Söyle, çaresi nedir anacýðým...
Tarihi unutulmuþ,yýllar kadar eski yüzünü
Nasýl güldürebilir,
Çizgilerini neyle silebilirim yorgunluðunun.
Gözlerini dikme gözlerime...
Ýnan,
Can evimden vuruyor kurþun gibi bakýþlarýn.
Vurma beni...
Siperi,
Mevzisi yok kirpiklerimin.
Yoksa,ölümüne bendi yýkýlýr nehirlerimin.
Her gece seyrindeyim resminin.
Kendi kendimi paylýyor,
Hüznümü tetikliyorum ölüm karasý saatlerde.
Yinede geçmiyor gözlerimi yakan sem’in sýzýsý.
De bana...
Kalbindeki güneþi yaðmurlar mý söndürdü ?
Saçýndaki yýldýzlarý fakir ömrüne sen mi armaðan ettin.
Ellerinin kýnasýna kurban olduðum,Susma! Konuþ !...
Sen sustukça, yaþýna denk acýlar katmerleniyor içimde.
Ah anacýðým ...
Tabladaki sigaramý körüklüyor rüzgar.
Kulaðýmda,karýþtýrdýðým çayýn þýkýrtýsý,
Karþýmda sen...
Ayaz kutuplarýn yol çizgisinde kalakalýyorum öylece
Önce ellerim
Sonra güneþte kýsýlan gözlerim donuyor.
Üþüyorum... Son nefesinle ýsýt beni anne.
Dilek USTA.