Ben hürriyet kokulu,
Renklerin alfabesini ters düz eden
Çiçeklerin çiganýna,
Birde sana müptela bir deliyim.
Sürüsüne bereket
Dokumacý kuþlar tünüyor yüreðimdeki aþiyana.
Sevginle besledikçe
Aðýz dolusu cývýltýlar çýnlýyor içimde.
Belki gökyüzünde süzülmüyorlar ama
Topraða da deðmiyor ayaklarý.
Ýþte bende,
Gönlünün iskele yamacýna yaslý
Kanatsýz ,sýðýnmacý , deli bir kuþum.
Denizden ziyade,
Gözlerinin haresini mesken bilmiþim biteviye.
Þikâyetçimisin diyorsun ya !...
Kim aþkýn barýnaðýndan uçmak ister ki.
Üstelik,
Kýþ soðuðunda morarmýþ,
Yaz sýcaðýnda kavrulmuþ,
Kavý nasýrlý kanatlarýmý dünde býrakmýþken.
Hatýrlýyormusun !...
Geldiðinde yaðmur kokuyordu toprak.
Gülleri öpüyor,
Vuslatý müjdeliyordu
Kiraz çatlatan, rahmeti buðulu saðanak.
Özledim !...
Dizimin dibinden,
Gönlümün penceresinden gitmeyen haylaz hallerini,
Ve nisan çisesinde ýslanmýþ dalgalý saç tellerini.
Anlasana !...
Seni sevdiðinde yaþýyor bu deli kadýn.
Kalbine sarkýttýðým sevgimi,
En emin cebine öperek koyduðunda,
Ýncitmeden seveceðini sezmiþti her hücrem.
Hani demiþtin ya sevgili...
"Seninle çocuk olacaðým,
Hasretini çektiðim tüm düþlerimi seninle kuracaðým".
Biz hiç büyümeyelim olur mu ?
Yaþlý iki çocuk olarak sevelim birbirimizi.
En büyük variyetimiz aþk,
En küçük derdimiz mýzýkçý hayat olsun.
Dilek USTA