tüm kelimeler anlamýný yitirmiþken kýrgýn cümlelerin arasýna yazýyorum seni þimdi.. silgisi olmayan, kýrýk bir kalemle..
kirpiklerim alýþkýndýr yüreðimin yasýna aslýnda her defasýnda baþka bir yerinden parçalanmaya.. ahh bir kere dokunabilseydin keþke sensizliðimin acýlarýna can çekiþen ruhumun iç kavuran âh-u zârýna..
kokun ki bazen yaðmurun toprakla buluþtuðu vakit geliyor burnuma annem kanýyor iþte o zaman içimde tarifini yapamadýðým bir yer
-tutamýyorum ki kokunu..
dokunamasam da sensiz gecelerin ruhsuzluðuna inat hala uyutuyor gözlerimi suretin.. ya bir bebeðin masumluðundan topluyorum hasretini ya da bir uçurumun kýyýsýndan yankýlanan sesine koþuyorum.. ve sen yine gidiyorsun sonsuzluðun en son odasýna
-tutamýyorum ellerini..
.....
ölüm ki öpünce melek suretiyle kalbinden düþünmedi ardýnda býraktýklarýný.. bir sela eþliðinde bin dua okuttu yüreðime..
ýþýklarý kapatalým anne artýk uyumak istiyorum nefesinde..
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.