Bir dost, gözüyle bakabilsen bana göreceksin, hatrasýyla yüreðimi harap eden, zerrecikleri vefasýz, hep ötekinin öznesine çalýþmaktan geciktin bana sen, gizemli pervanem; yoruldum derinliðine, inceldikçe bedenim, yüzüme çarpýyor kapýlar meðer öpüþmenin de bir rengi varmýþ geç öðrendim o’ köpüklü kahvenin tadýný.
Þiirlerime karýþan, her dilin bir acemiliði var duymayan bir gövde, kurumuþ bir daldýr açýlmaz kapýlarý zorlama, aþkýn bittiði yerde açýlmaz biliyor musun? biliyor musun? balýklarýn telaþý dalgalara aldýrmayan martýlarýn çýðlýðý bildin mi? bana geçit vermeyen adsýz hece dikkat! bu yalaný bu uydurmayý bu kent kaldýrmaz aþkýmýzýn son kokusuydu taþýdýðým çimen yeþili gözlerin.
Nuri Daðdelen 29.4. 2016 Balçova-Ýzmir Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.