* Kızım Bahar'a *

* Kýzým Bahar’a*

Sen, bahçemdeki üzgün çiçeðim
anlamadýn dilimden,
hep bozkýrlardan aradýn ninileri
iz býrakmamýþsa, bastýðýn kumlar
kim bulacak, kýrýk kalemimde ki hasretini.

Bir hatýradýr, albümdeki uyuyan yüzün
benzi solmuþ bir çiçeðe dönmüþsün
pencerenin pervazýna astýðým çerçevede
gurbette unutmuþsun çantanda ki trenleri
nazlý bir çocuk gibisin, bu kentin mavi koylarýnda.

Belli ki
hâlâ o Toros’un yamaçlarýndasýn
bahar geldi haberin yok mu?
rüzgâra savurduðun saçlarýnla
günler boyu o gurbet sokaklarýnda
koþup dururdun, ilk gören ben olurdum
kýzým benim, gurbetteki sazým benim
gel, korkma
usul usul sar boynuma kollarýný
çocukluk sýcaðýnla yol alsýn gelincikler
hapsettim bu limanlarýn tüm gemilerini
yeniden yaþamaya açtým kapýlarýmý
korkma bir tanem,
topraða düþen her yaðmur damlasý, bizden yana.

Nuri Daðdelen
13.4.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: