Kara bulutlar þimdi, hapsediyor güneþi
Memleketin üstüne, bin türlü þer yaðýyor
Söndürmek kolay deðil, gönle düþen ateþi.
Ýhanet ufkumuza, kinle, nefret saðýyor.
Cehaletin baðrýna, ekilince yalanlar
Bu günler görülmedi, beslenirken yýlanlar
Yüreðe hançer oldu, düþüp þehit olanlar
Analarýn feryadý, çýkýp arþa deðiyor.
Daðlarý deviririz, þimdi versek el ele
Parça parça eyleyip, haini versek sele
Mazimizi dinlesek, destanlar gelir dile
Çaresizce oturmak, baþýmýzý eðiyor.
Ufkumuzu açarak, yeniden doðmak yakýn
Sonra ayaða kalkýp, düþmaný boðmak yakýn
Þühedanýn düþtüðü, topraða yaðmak yakýn
Bir gün biri haykýrýp, dese ‘’güneþ doðuyor’’.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.