Her þey
Ama her þey senin içindi sevgili…
Ayrýlýðýn atkýsý dolandý boynuma, kesildi nefesim!
Dur! Sen kal gitme…
Sen Gidersen yýkýlýr bu þehir
Gitme ne olur?
Sen gidersen eðer
Kendi kalabalýðýmda yapayalnýz kalýr hiç olurum…
Dur! Sen kal gitme…
Gidersen koca þehrin kalabalýk sokaklarýnda
Sensiz yapayalnýz kalýrým
Gidersen kapatýrým kendimi küf kokulu odama
Yokluðunda yumrukladýðým duvarlarda avutamaz beni?
Býrakma beni zifiri karanlýklarda
Alýþkýn deðilim uykusuz sabahlarda sensiz uyanmaya
Dur! Sen kal gitme tek umudum...
Dur! Sen kal gitme…
Sensiz bir ayaðým çukurda
Bir yarým yar’ýn kýyýsýnda
Yalnýz býrakma beni uçurumlarda esen rüzgârlarda
Gönül tarlama ektiðim umutlarýmý çiðneyip de geçme…
Dur! Sen kal gitme…
Yýllarca gözyaþlarýmý içime akýttým
Varlýðýnla mutluluðu yakalamýþken
Zifiri karanlýk binmesin üzerime
Baharýn koynunda uyandým
Karanlýklarda kapanmasýn gözlerim
Dur! Sen kal gitme yürek sýzým
Düþ mavisi umutlarýmý yok etme
Gidersen
Ýsyanlara bayrak açar yaralý yüreðim
Gözlerim tozlu yollarda kalmasýn
Sigara tabakamdan biraz tütün
Yüreðimden biraz hüzün
Alýr harmanlarým
Acýlarýmý unutmak için
Nefes nefes seni çekerim içime
Dayanamam gidiþine
Dur! Sen kal gitme yürek sýzým…
Dur! Gitme kal benimle
Sen benim günahlarýma sevap saydýðým
Fani dünyada ki sýnavýmsýn
Hangi yürek dayanabilir sevgisizliðe
Ýçimde dertler derya olur
Yüreðimde kabuk baðlar
Hazan mevsimi uðramasýn gönül tarlama
Gitme kal benimle yüreðim karalar baðlamasýn…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
03.01.2016