Dün hiç bitmesin istedim, yine bitti
Gözlerim görmüyor
Herkes günaydýn diyor güneþ doðmuþ olmalý
Mevsim yaz anlamalýydým güneþte cildimin ýsýndýðýndan
Nefes alacak gölge aramýyorum
Hep karanlýktayým…
Her yaným da hayalin var etrafýmý sarmýþ
Serabýný bile kýskanacak kadar gerçeksin!
Hani o yaþlý çýnar var ya
Biz gitmeyeli köklerinde otlar yeþermiþ
Dizlerimi dövmekten nasýr tutmuþ ellerimle otlarý temizledim
Sonra oturdum, gözlerim boþ ve manasýz daldý uzaklara
Hiçbir yeri görmüyorum
Benim tek dayanaðým sensin…
Sol yanýma oturur, baþýný omzuma koyardýn
Þimdi orada boþ
Yokladým ellerimle
Sanki koca çýnar da benim gibi
O da üzülüyor
Alýþkýn deðildi beni yalnýz görmeye
Sen yoksun ya o da unutmuþ aþký, artýk barýndýrmýyor
Sana alýp dallarýna astýðýmýz gül de kurumuþ
Hala yerli yerinde…
Seni nasýl özlüyorum bir bilebilsen
Hatta özleyen sadece ben deðilim
Koca çýnar da özlemiþ
Bak þimdi aðlýyorum
Yüzüme düþen her damlada
“sus aðlama” der gibi omzuma yaprak düþüyor…
Dün hiç bitmesin istedim
Ama bugün bir an önce bitsin
Bu gün kimsesizim
Artýk dayanamýyorum
Hava deðiþti sanýrým
Bu gün kimsesizler günü/m.
Sol yanýma yel deðdi
Üþüyorum…
*
Mustafa KARAAHMETOÐLU
08.05.2016