Hasret seni sorarken, acý teðet geçmiyor. Ýçime akarken sustuklarým,kimse dinlemiyor. Nedensiz yarýnlara sýkýþýp kaldý þu küçük dünyam. Sense nerede kaybettin o solmayan gülüþleri. Hep ayný kelimeler. Hep ayný gün, ayný güneþ. Ayný ay , ayný gece gibi. Yavaþ yavaþ geceye çalan gün. Yavaþ yavaþ gündüze dönecek. Ve þu an saat tam on iki. Ýki vakit arasýnda ezildi sevinçler. Mutluluk ayarsýz terazi. Oyuncak ise eski bir kum saati. Ýstediði kadar geçsin zaman. Ben bugündeyim ve benim yarýným yok. Dünümü unuttum keþkeye yer yok. Tesadüf deðil ayný zamanda yaþamamýz. Sen yolcusun, ben ise hancý. Sen hancýdan býkmýþsýn. Ben ise yolcudan. Hüzünlü bir enstrüman. Ve bir çift göz. Ve bugün içmeye deðer.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.