Kanýn damarda sýcak delirmesiyle yorumlanýr ancak düþüncelerim
cüzzamlý þehirlerin ruhunu giyince üzerime
varla yok oldum adem dünyaya günahýyla düþtüðü günde
perdesiz evlerde aðlarken zaman
mum rüzgara yenik düþmese , ne olur...
---
Kapkara bir gün ortasýna doðduðum gün kopardým
dünyayla göbek baðýmý
kelimeler çarpýþýrdý sesimle
söz içinde anlamý çýldýrmýþ bir sözdüm
kanýtsýz çektiðim acýlar aklýmý alýr kaçardý
yaþýmý deðiþtiren mevsimler hüsrandý yüzümde
henüz çocuktum
çok çaylaktý kavgalarým
mümkünatsýz istekler peþinde sürgündü aksim
budalaydý kanýma aþ erenler
býkmýþtýrmýþtým baþkalarýna kazýnmýþ hazýr mezarlarý
ölümde ustaydým
deli kanýmda taþýyordum celladýmý
tepeden týrnaða eceldim
tehlikeli yorucu hayattý bakýþýmý bezdiren
kendimi çok oldu masum görmeden
belalý yanlarým uçsuz bucaksýz mayýn tarlasý uzanmasý
ellerimde harap olmuþ bedenler
yaný baþlarýnda bekledim , siyaha dönerken kanlarý
dedim gözlerde niçin bulut vardý
hadi aðla ve yýka topraða düþen her parçaný
diri tutardým içimdeki savaþý
insan önce kendinden sýyrýlýp gitmeli
bir hayal , bir düþ peþine
kelebeðin meþguliyeti kadar umut terimli
eðer arayýþýmý bulsaydým
bu kadar þiddetlice tedirgin olmazdým
belkide her þeyi net görmek için kör olmalý
batýlýn tercümesi nedir
hak’ bilmeyen ne bilir
halimi sustukça bildim
yaðmalarken zaman tarihimin kalýntýlarýný
kandaþým yalnýzlýk
bizden baþka bizi kim yargýlar
kim takar boynumuza korkudan yaftayý
ve þenlik kurar yenilgimizin üstüne
cesaretin kadar adýn var sayýlýrdý
gün batar gün doðar cevapsýz sorularýma
neden en azýlý suçlular , kalýn kitaplarýyla uyur
yasaklý gözler , diller , ürkek türküler
genç ve ölçüsüz
eskimiþ fotoðraflarda akýncý gölgeleri
tecrit odalarýna bulaþan terli çýðlýklarý
bir güzellik filizi yemyeþil fikirlerinde
batýdan doðuya bakan çelik pencerelerden kök salan
solumdan saðýma nefesimi ezen
kudüs rüzgarý esiyor , kokusu hiçkimsesizliðime dokunuyor
çözüyor ruhumu zincirinden
baykuþlarýn harman olduðu karanlýkta
yolumu yolsuzlardan ayýrýyor , son duamý kendim ediyorum
sarmalasýn göðsümdeki nefretsiz beyaz güvercin ninnileri
ve çocuk gülüþleri insanlýðým da son kalan...
Allah var!
Varlýk savaþý veren varlýklarýn tekil savaþýnda , galibiyet arayacak çoðunluktur hayat . Öyle yalnýzým ki , etrafamý kuþatan kalabalýk þahit...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayşe teyze Ankara Kalesi Baba ağrısı Günaydın Gece Ölüler konuşmaz Uçurum İsra Adam Kin Alışmak