ateþten ateþe fark vardýr
ne rengi aynýdýr, ne caný yakýþý
ne de alevini söndüren suyun akýþý
ateþ vardýr yakar kokusu fizana ulaþýr
ateþ vardýr piþirir aðýr aðýr
tadýna doyulmaz
dile damaða haz bulaþýr
kadýnlar gördüm
kadýnlýðýna hasret
kadýnlýðýna aç
avuçlarý yaðmur toplama derdinde
kurak topraklarý bereketli tohum düþmaný
her damla bir taþ doðurur
her damla kabuk baðlar saç diplerinde
kadýnlar gördüm
gözlerinden ten yaralarý fýþkýran
yalanýn koynunda uyudular
yýlanýn zehrinden içerek
þehirler fethettiler
bükülmüþ bellerden geçerek
dar sokak baþlarýnda kaybettiler isimlerini
kaldýrým taþlarýnda ezberlediler
her nefeste yakarak çizdiler
þehla bakýþlý adamlara cisimlerini
kadýnlar gördüm
saklý renklerini mavinin yataðýnda uyutan
kazýnmýþ hayalleri gerçeðin koynunda unutan
biraz býçaða benziyorlardý
biraz yaraya
en çok da kabuðu soyulmuþ meyvesiz aðaçlara
dallarýnda ateþ gagalý kuþlar tüneyen
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.