Doğduğum için affedin

Aðlama dedi son bakýþýnda
Biliyordu ne kadar kötü biri olduðunu
Sesinde bir piþmanlýk
Son raddesinde hayatýn
Kekeler gibi yürüyüþü

Doðduðum için affedin

Sesini dinlemek huzurun zirvesi
Toðraðý yaran çiçeði ýsýtan güneþ
Karanlýðýn en hüzünlü caddesinde
Aþk çýkmazý bir edayla haykýrdý
Kimseler yoktu gökyüzünde..

Ýçine doðru üfledi yalnýzlýk
Bir yýlan ýsýrýðý kadar acý
Sinek výzýrtýsý kadar huzursuz
Alnýna sürülmüþ kara lekeler
Dünyada, kendini baðýrdý aleme

Doðduðum için affedin...

Solgunluðuna yürüdü yolun
Yolun kýyýsýna vurgun
Bir çýkmaz sokakta týkandým
Mecalim kalmadý, yakýný almak için gönlüm
Yalçýn kayalarýn hüzünkarýyým ..

Pencere önünde salkým dallarý
Aðaçlar altýnda sarkan düþünceler
Mumyalandý hafýzalarda keimeler
Hikayeler saksý içlerinde saklý suya muhtaç
Gözlere miller vuruldu çoktan

Çanlarý çalýyor artýk hislerimin
Bir fidan misali diktim sevgiyi çöllere
Kalan en uzun düþüncem idin
Bir delinin son fýkrasý çýnladý kulaklarýmda
Hiç bu kadar kalýnmamýþtý, çaresizlik

Son sözleriydi giderken
Anlamsýz, kabul edilemeyecek kadar yüksek
Doðduðum için affedin...



Vahdeddin ARPAG
Sosyal Medyada Paylaşın: