Yaralýydý. Baþka bedenlerde, arýyordu çaresini Ýntikam merhemlerinden, sürüyordu yarasýna. El üstünde tutuyor. Güzelmiþ çirkinmiþ demiyordu, kim çýksa onun karþýsýna Çiçekten çiçeðe, konuyordu. Yine’ de ihanet edeni, çýkaramýyordu aklýndan.
Bir gün, biri çýktý karþýsýna. Dolunaydan, taze açmýþ gül koncasýndan, farký yoktu çýkanýn. Geçti, karþýsýna! Gözlerini kamaþtýrdý, intikam peþinde koþanýn. Sevdi sevildi, sebebi olsa’ da yeni tutmuþ bir haram elmanýn. Çiçekten çiçeðe konuyordu. Yine’de, ihanet edeni, çýkaramýyordu aklýndan.
Yýllar geçmiþti, aradan. Akan kan dondu kaldý, akmaz oldu intikam dolu bedenden Ceza verdi, yüce Yaradan. Bu yüzden güller kurudu, bir zamanki gülen yüzler soldu. Dereler, kurudu. Nehirler, ýrmaklar denizler kurudu. Ne ihanet kaldý, ne’ de bir gerçek, hepsi çýktý gitti akýldan.
17 Mayýs 16 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.