bir kuþluk vakti gelsem, begonvilli balkonunun altýna, karga misali sesimle, bülbül serenatý yapmaya çalýþsam sana. mahmur gözlerin görür görmez beni kocaman gülümsesen dolunay gibi. bense melül, bense hayran baka kalsam cemaline. elimdeki mor menekþeler eðse boynunu seni görünce düþse taçlarý bir bir yerlere. hayal iþte yalnýz hayal benim kisi, göçmen kuþlarýn kanatlarýnda dünya turu düþleri kuran çocuklarýn kisi gibi. ne ben gelebilirim balkonunun altýna, ne de sen gel diye bilirsin bana. ama belki bu satýrlar ulaþýr sana, menekþeler yollaya masam da aç yüreðini iyi bak dizelerime, kim bilir satýrlarýmýn arasýndan sýmsýcak bir yürek düþer avuçlarýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyazi yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.