Alpakut, arslan Yiðidim!
Dök düþün, hýrslan yiðidim!
Seni uykuda gördükçe
Gönlümü sisler basar da,
Bu nasýl destan Yiðidim ?!
Orkun’da “uyarý”m taþtan;
Ulu çýnar medet düþten;
Anadolu’m yanar içten;
Duy beni baþtan Yiðidim!
Sav-alan Türklüðe umut;
Erciyes ateþle barut;
Çýk zirveye sancaðý tut,
Kükresin volkan Yiðidim!
Yahþi yamana dönmeden,
Aç gözünü bak Yiðidim!
Ehveni þerlere tutsak,
Özleminde halk Yiðidim!
Titre kendine gel hele,
Depren, davran, kalk Yiðidim!
Dost, düþman duysun ününü,
Vur çaða Türk’ün mührünü!
Devrânýna heyyy!
Dermânýna heyyy!
Sen ki, sensin, Türk oðlusun, uyan da,
Adýn niþan olsun
Fermânýna heyyy!