Yaþaman bir yastýk ve bir yorgan edeli Kin kustum beni benden alanlara pera En günahsýz küfrümdü vuslatým. Ne zaman peydah olsa En fiyakalý aðlayýþlarý nisan yaðmurlarýnýn, Beyazdan bir ölüm dökülüyor, Köküne sakalýmýn. Hani sen, Kafiyesiz yolculuðumun, Gençliðimin baharýna dikilen aðaçlarýn ikinci adýsýn. Sanma zaman zaman dökülen yapraklarýn öldüðünü. Yýpranýp sararsa da çeyizin; Yýllanýyor gözlerin. Uzaktan bakiyor saki, Sunmak ister gibi sanki þarabýný Ve vardýr her gözyaþýnýn aðrýsýna tüneyen bir yaðmur; Azgýn yarasýný saklayan.
Hafiden zikir çeken esved gecenin firâkýnda; Ben hep yanlýþ pencerelere asmýþým, Camlarýn buruk ve ihtiraslý buðusuyla öpüþtürdüðüm þuursuz düþlerimi. Bu yüzdendir belki de penceremin önünden hiç geçmeyiþin, Zerk etmeyiþin nefesini ömrümün yarýsýna. Artýk adýnýn þavkýnda kurumaya niyetlenen Tüm gözyaþlarýmý kendi ellerimle recm ediyorum. Yasakmýþ bize bu aþk, Öyle bir dedikodusu varmýþ `Bin yýllýk savaþlar ardýndan kalma’ adetlerin.
Bana seni çok gördüler pera; Bizi bize vermediler Yaþlanacak sözlerimiz varmýþ gelecekte Þimdi susuyoruz en çok öldüklerimizden Ali’nin naaþýna sevinen yýlanlar, Muhammed’in daha veda hutbesinden bile haberi olmayan çiyanlar, Hüseyin’in soðuk suya hasretini bilmeyen yüreði cehennem insanlar. Lanetlendik pera tenha bir intizarýn kabulunde.
Eskidi çocukluðum, Artýk eseri kalmadý mavi telaþýmýn. Kararan güneþ günler örtüsü Þimdilerde cahiliye döneminden kalma bir adamý canlandýrýyorum. Çýkaralý kalbim gömleðini bir maðarada Bir medeniyet buldum ya senden sonra ismini sensiz sokaklara koydum Diri diri gömdüm gururumu. Anla ki; Çehremin çirkinliðinde iri yanlýzlýklar dolaþtýrýyorum pera. Taze anlýmda vurulan kuþlarýn Yasýný tutuyorum olgunlaþýnca iðdeler. Ne zaman bir denizin kýyýsýna gitsem ki sana aðlamaya, Kana kana... Hiç doðmayan kýzýmýn canýný yaktýðýmý hissediyorum. Sen O’nun ikinci adýsýn.
Elbet sende þahit olursun ýslak sokaklarda Üþüdüðüne lambalarýn, Delik deþik kör rüyalarýn, Yorgun bir uykudan intikamýný aldýðýna. Olur ya bir gün yüzünü döner Hanzala ! Ýþte o zaman anlarsýn, Rüzgarýn ninniler fýsýldamadýðýný Kabuðunu esvab bilen yaralarýma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
D162 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.