Ýnsanlar beni , tam kazandým dediðinde kaybetti !
Güneþ karanlýðýma yenik
bitik bir hayal gölgeler
topraða yakýn
ufka kör gözlerim
göklerde yaðmur düellosu
kalbimde paslý bir adýn izi
tütüne sarýlmýþ hasret
sýfýrlanmýþ zaman
takvim kül olmuþtu
kimsesiz
kimliksizlik sonrasý
ihtimaller için bekletilen dualar
caným dediðiniz
cana deðmeyen kelimeler
baþý boþ harfler
ve korsan sevgiler
aþk ölü doðmuþtu
ben sanki biraz delirmiþtim
hafýzasýný kaybetmiþ
kuþ gibi
anýmsýyordum arada uçmayý
þehrin penceresine sýðýnmýþ
eski bir hüzün
ellerimden tutup kaçýran
rüzgarýn ablukasýndayým
tarihçemin bahçesinde oynayan
uzaklara çeken sesin peþinde
eþit gökyüzü altýnda
tavaný açýk uykular uyumalýyým
yýldýzlar örtmeli üstümü
kendimle tanýþmalýyým
yaþadýðýmý anlamalý
insansýzlýða
iz býrakmalýyým
---
hey ! sen özgürlük
öpsene beni ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayşe teyze Ankara Kalesi Baba ağrısı Günaydın Gece Ölüler konuşmaz Uçurum İsra Adam Alışmak Kin