Þairim der tevazuu asla bilmezsin, Kalemini kin ve nefrete esir edersin! Yazmayý düstur bilir, kendini seversin, Vah sana ýþýksýz kalmýþ edepsiz seni!
Aðzýný açar, doluca küfüre dalarsýn, Yazdýðýn iki kelimeye sýðýnýrsýn, Aþýðýn haline imrenir, ama olamazsýn, Debelenme boþuna aþktan bi habersin.
Ýþin taklit yolun ise yalakalýktýr, Güçlüye dayanýp zehirle yazmaktýr, Sendeki bu hal boþ, aþk ise evladýr. Çabalama boþa aþýðýn dostu haktýr.
Bir cümle söz, hak ile yazýlmýþ kelam, Olmasýn hakkýnda senden ýzdýrap elem, Övgüye kapýlýp olma azýlý düþ, ihtilam! Kaleminde olsun hak, hukuk cümle allem.
Aþýðým seninin gibi gördüm niceleri, Sabýr ile bekledim yazacaðýn heceleri, Acep dilinden ne çýkacak bu günleri, Kaybedip durursun bu hal ile nasipleri Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.