HİÇ/LİK MASALI

Yolumu kaybettim Rab
Hangi yol’a sapsam, kibirli sokaklar çevreliyor ömrümü
Sýrtýmý dayadýðým her duvar, savuruyor cismimi olunmazlýklara
Caddelerde riya çýðlýklarý sek sek oynuyor da
Sanki vefaymýþcasýna çalým atýyor insana
Vuruyor yüreði arsýzca
En olmadýk vakitsiz zamanlarda...

Ýnancýmý kaybettim Rab
Hücrelerim iman ediyor da insana
Kadir kýymet denilen safsata
Masal diyarýnda kalýyor bir baþýna
Deðerle deðersizlik arasý bocalayan ömre
Bir de kimsesizlik postunu seriyor
Daha bi yok oluyor cisim
Daha bi siliniyor resim...

Haykýrýþýmý kaybettim Rab
Ýnsanýn dilinin ucuna geliyor kelimeler
Sonra bir anda zehir olup susturuyor çýðlýklarý
Yumruklar havada asýlý kalýrken
Her bir hücreye kan damlýyor sanki
Avaz avaz susturuluyor insan
Buram buram feryat ederken her an...

Çocukluðumu kaybettim Rab
Hani kaybetmiþtim ya bebeðimi ansýzýn
Baþka ellere verilmiþti el bebeðim gül bebeðim
Halbuki sarýlmýþtým ona annemmiþcesine
Kokluyordum an be an
Þefkate bulanmýþcasýna
Sonra eller deðmiþti ellerime
Ne bebek kalmýþtý ne masumiyet
Ne çocukluðum þahlanmýþtý ne hakkaniyet...

Ruhumu kaybettim Rab
Nasýl bir yerdi ki araf
Emiyordu varlýðýmý yokmuþcasýna
Ben buradayým dedikçe
Hiç’lik deryasý boðuyordu hücrelerimi
Uzuvlarým zikre dalýyordu da umutla
Her zikir bölünüyordu kara bir aðýtla
Iþýða koþuyordum ýsýtsýn tüm buzullarýmý diye
Vardýðým sadece ateþ oluyordu
Yakýyordu tüm hayallerimi/düþlerimi...

TÜLAY YILDIRIM EDE

Sosyal Medyada Paylaşın: