Ne zaman mutsuz olsam bu duvar üzerime çöküyor elleri dirsekleri çenemi delecek haddinden fazla yaðmur taþýmýþým gözlerime hangi kalabalýða girsem yalnýzým sen beni düþünme ben seni öyle çok düþünüyorum ki bazen yüzüm kadar sarýdýr içimde çürüyen badem çiçekleri
ve düþünüyorum ne zaman mutsuz olsam bu nasýl yitirmek üzereyim kalbimi derinden bir ah saplanmýþ ki üç bin küsür yaþýnda delidir biraz samimi buluyorum yüreðimi sen anla
tadý kaçýyor yaþamýn ben her zaman böyle þair sevmez þiir gibi eksik bir tarafým solumu dönsem kendime rastlasam sana rastlasam daha üzülmemiþ bir þehirde ve ölsem karnýmda üç bin küsür yaþýnda bir jilet aþkýndan körelmiþ bir þarký açýlsýn çünkü zaman aksada sen hep kalýrsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Kırlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.