Adým yýldýz! Göðe emanet edildim Gök mavi, deniz mavi Ne güzel dedim her yer mavi...
Mavinin içinde ben de oldum mavi Görülmeye deðerdi sevincim!.. -Uzun sürmedi- Baktým, hayalimde bulutlar geziniyor Yaðmurla aðýrlaþmýþým Farkýndalýk sýfýr!.. Ben de mi bulut oldum baþým göðe deðince Þaþýrdým! Üzerimde nem, gözümde yaþ damla damla Karýþtým maviye...
Gözlerimi sen mi aðlattýn? Sordum yaðmura...
Gülüþüm dondu yüzümde Bir kayadan düþer gibi çakýldým yere Beynime aðýr geldi sallanan baþým Tutunduðum dalda ne yazým, ne kýþým Zor olacak buradan kurtuluþum... Ne dersin mavi kardeþ Son muydu gerçeðe uyanýþým Rüya mýydý gördüðüm mavi Silindi deðil mi gözlerimden mavi?..
Her yer karanlýk, her yer toprak Ýçinden sesler geliyor: Özür dilerim, "Anneler Günü"nü kutlayamadým anne!..
Söyle ey bulut, söyle ey gökyüzü! Mavi benim neyime Aðlýyorken yüzlerce anne Evladýnýn baþýnda...
Rukiye Çelik Ankara/8 Mayýs 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.