Hayatla Dertleşirken Bir Başına

Uçacakmýþ gibi kanatlanýyorum her kuþun ardýndan
Göçe zorlanýyor ruhum, yolunu kaybetmiþ karýncalar tarafýndan
Hiç mi insafýn yok ey vakitsiz batan güneþ diyorum
Bakarken karýncadaki çabaya...

Taþ koyuyor, uçmamý kýskananlar ayaðýmýn ucuna
Özgürlüðümü engellemek amacý içindeler
Bilmiyorlar ki, candan can gidecek
Ayaðýmýn altýndan kayarsa toprak...

Çekil yolumun üzerinden senle iþim yok benim
Ey gölgesi, güneþinden uzaða düþmüþ taþ
Derdimi cemrelere anlatacaðým
Kýr çiçeklerine, güllere, orkidelere,
Dalýnda açmayý bekleyen goncalara
Sen deðilsin ki derdime derman
Mýhlanmýþsýn gözlerinle gözlerime...

Kocamandým, çok aðýrdým ben de bir zamanlar yerimde
Bahardým, kýymetini bilemediðim bir hayatýn elinde
Kuþlarýn, karýncalarýn özgürlüðünde
Tutsaktým unutulmuþ bir kalbin arka yüzünde...

Þimdi kararsýzým! Taþ mý toplasam, kuþ kanadý mý
Yoksa toprak mý avuç avuç
Ýçinde karýncalar oynaþan, baharýn sevecenliðinde...

Kýþ gelmeden gecelerime sarýp sarmalasam rüyalarýmý
Ve bir þeyler biriktirsem, yarýna dair baharý aklýnda tutacak
Ki, çoktan akýp gitmiþti baharlar denizlere
Denizler, okyanuslara karýþmýþtý
Ellerimde üþürken kýþ, bulmuþtum kendimi o yaz
Hayatla dertleþirken bir baþýna...

Rukiye Çelik
Ankara/5 Mayýs 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: