Kendimi fersahlarca uzaða atýp Gökyüzünün doðurgan aynasýnda Saçlarýný taramak isterdim þu an Ateþe atýlmýþ otlarýn yanýþýný izleyip bir köþede Üþümüþ çocuklarý ýsýtmayý dilerdim Hýzla akan zamanýn her gününde Sana yeni günaydýnlar derleyip Bir çoban kavalýndan yayýlan gün naðmeleriyle Ellerini koklayýp, öpmek isterdim
Bir nefeste seni dilemek vaktidir þimdi Bir baþka yýldýz seçerek kendimize Gündüz ile geceyi ayýrsak birbirinden Utkusuz yaþanmýyor yârim Kayýp gidiyor ellerimizden anlar Kayýp bir þehri kucaklar gibi Bütün insanlarý sarar gibi Seni kucaklamayý isterdim þu an Hangi otobüsün camýnda isen Hangi koltukta oturuyor isen Fark edip onca kalabalýk içinde seni ‘Hoþ geldin’ diyerek Özlemli bedenimi tenine bastýrmak isterdim
Bana sevdalarý yakýþtýrma gül yüreklim Çok uzaktaki sýrça bir kafeste mutluluk Mimoza bakýþlarýnýn kumlarýný getirir rüzgâr Çýlgýn bir kaçýþ sendeki, küsmüþsün yaþamaya Kendi gölgenden kaçýþýnla öldürüyorsun beni Sadece kendinle olmayý seçmiþsin yaþamdan Umutlarý hasat etmiyorsun doðurgan tarlalarýndan Seni düþündükçe, gönlündeki sevileri özledikçe Bir dairenin içinde kayboluyorum ben de Yatýyorum, kalkýyorum iðreti kafesimde Belki sonumu bekliyorum ayný dairenin içinde
Buruk ve acýmýþ bir testide þarapsa hayat Hüzün dilimizde devasa bir lezzet Aþk yüreðimizdeki kibirli haz Bir damlasý bile baldan tatlý hicaz Yalnýzlýk sürmüþsün gözlerine, yoksa naz mý Ne sesimi duyuyorsun yar, ne cismime razý
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.