Güzelliðin önünde dünya-alem diz çöksün,
Seni görünce þafak utansýn da geç söksün.
Gece çýksan meydana sönükleþir yýldýzlar,
Ay’ýn yüzü asýlýr, saklanacak yer arar.
Yüzünü gören hakan tacý, tahtý terk eder.
Bu güzellik þaire ne ilhamlar zerk eder.
Geçtiðin gülistanda gülün boynu bükülür,
Kokunu kýskanýr da yapraklarý dökülür.
Denizdeki inciler diþlerine hayrandýr,
Mehtap seni seyreder, bu en güzel seyrandýr.
Böyle güzellik olmaz; Tanrý’m övmüþ, yaratmýþ,
O simsiyah saçlarý meleklere taratmýþ.
Gözlerinin renginden ilham alýr gökyüzü,
Güzelliðin yanýnda Hera Tanrý öksüzü.
Kirpiklerini senin hançerler tarif etmez,
Þüerayý getirsem tarife gücü yetmez.
Dudaklarýnýn rengi gülün kurusunda var,
O bile denk deðildir, dudaðýn ne renktir yâr?
Yorma beni güzelim, tutuldum iþte sana,
Uzun uzun yazdýrma çabucak anlasana.