Benim gözlerim; Asi, inatçý… Dinlemiyor sözünü zamanýn. Mesela her sabah Biraz daha güneþ görüyor seni. Gücü yetmiyor karanlýklara. Gözkapaklarýmýn perde arkasýnda Aþk yoðuruyor adýna… Senin gözlerin; Nazlý, fýrsatçý… Her þeyine hazýr zamanýn. Mesela her bahar, Biraz daha fettan bakýyor bana. Nazlanarak yýrtýyor karanlýklarýný, Lens’inin ön kýsmýnda Ýris’in, Gerilmiþ yayla fýrlatýyor oklarýný. Bizim gözlerimiz; Özgür ve sevecen; Umursamýyor hiçbir þeyini zamanýn. Mesela her bakýþtýklarýnda, Mavi bir aþk yaþýyorlar derinden, Muzurlaþýyorlar sevinçlerinden, Madem ki hal budur… durum böyledir… Býrak gardýný alsýn gözlerim, Aþk dolu gözlerinden…!!
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.