Ezelde, galû belada seni gördüm! Söz verirken sana aþký bildim ben. Meþkinle üfler iken bir söndüm! Aþk-ý edebi bildim de yandým ben.
Yazarým, lakin gözüm görmez! Þu baðrýmdaki ateþim sönmez, Sana ulaþsa da yangým dinmez, Aþk-ý edebi bildim de yandým ben.
Sen konuþ, sussun cahil-i erkân! Konuþta utansýn âlem-i cihan! Mahrum kalsýn sebepsiz yalan, Mazlum yalnýz kalmasýn bir an.
Estaðfurullah çeksin yýlan, çýyan. Bir an seni unutup günaha dalan, Sabiinin hakkýna kanatlanan, Utansýn senin varlýðýný unutan. Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.