Kızıllığa Büründü

Gecenin karanlýðý yüreðime çöktükçe,
Çýrpýnan iççekiþler, Kýzýllýða büründü,
Gözlerim yaþlarýný ýssýzlýða döktükçe,
Umutsuzca tekiþler, kýzýllýða büründü.


Kaybolurken bulutlar zifiri arasýnda,
Kalp ise deva arar, kabuksuz yarasýnda,
Cebelleþip dururken bahtýnýn karasýnda,
Yavaþ yavaþ yitiþler, kýzýllýða büründü.


Benliðin kuytusunda kendine hayrý yokken,
Düþünemezdi bile gamý kederi çokken,
Sýnandýðý dertlerle, zulüme karný tokken,
Sona varan bitiþler, kýzýllýða büründü.


Güvendiði daðlarýn karlarý erimedi,
Buz tuttukça yüreði murada eremedi,
Yitirilmiþ ömrüyle hesabý veremedi,
Haksýzlýða itiþler, kýzýllýða büründü.


Ne bugün ne dününde, görmedi ki hiç vefa,
Hasrete dayanarak gönül çektirdi cefa,
Üç günlük dünyasýnda, süremez miydi sefa?
Ýmkansýza gidiþler, kýzýllýða büründü.



Nesrin Önem
06. 05. 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: