MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ruhsuz Günler ve Anne Şiirleri!
eğitimci/yazar

Ruhsuz Günler ve Anne Şiirleri!



KAZIM ÖZTÜRK
ÖZTÜRKÇE
kazimozturk@yenikonya.com.tr

Ruhsuz Günler ve Anne Þiirleri!

Bugün, þiir dünyamdan seslenmek istiyorum:

Ruhsuz Günler!
Günler var, haftalar var…
Hemen geçer mi kalýcý olanlar?
Bu ne?
Bu mu?
Hiç hürmet görmeyen,
Ýtilip kakýlan,
Þamaroðlaný olan,
Devamlý hor görülen,
Durmadan dayak yiyen…
Kadýnlarýmýzýn günü!
Bu, Sevgililer Günü;
Adý güzel,
Ama ya içeriði?
Ýçi boþ,
Ruhsuz,
Renksiz,
Dili ucu sözü!
Peki buna ne dersin?
Bu da; kahýr yükü,
Gecesi acý,
Gündüzü gözyaþý,
Dert üstüne dert…
Anneler günü!
Ya bu?
Hayatta kalabilmek için,
Durmadan koþturan,
Ekmek parasý için,
Namerde muhtaç olmayan,
Acýlarý içine akýtan,
Evinin direði
“Babalar günü!”
Günler, günler, günler…
Ruhsuz günler,
Ýçiboþ zamanlar,
Riya kokan anlar!
Maskeli sözler!
Vampir gözler!

Yüreðimi Yaralar!

Ýstemem olmasýn bu günler,
Silin tarihten isimlerini!
Sökün atýn bu günlerin resimlerini!
Yýlýn iki günü yüreðimi yaralar;
Biri anneler günü, diðeri babalar!

Kimse; sývazlamasýn sýrtýmý, okþamasýn baþýmý,
Yapmasýn kimse bana ekmeðimi aþýmý!
Arýyorum durmadan anlayýn telaþýmý!
Yýlýn iki günü yüreðimi yaralar;
Biri anneler günü, diðeri babalar!

Dün rüyamda gördüm seni baba;
Kucaðýný açmýþ, “gel oðlum” diyordun!
Seviyor, kokluyor, öpüyordun…!
Yýlýn iki günü yüreðimi yaralar;
Biri anneler günü, diðeri babalar!

Anneler, merhametin, sevginin zirvesi,
Ne büyük þey annelerin karþýlýksýz vermesi!
Yorulup da, “yorulmadým” demesi.
Yýlýn iki günü yüreðimi yaralar;
Biri anneler günü, diðeri babalar!

“Baba”, “Anne” dedikçe adamlar,
Kafam zonklar, gözüm yaþarýr,
Sol yanýmdan bir þeyler damlar!
Yýlýn iki günü yüreðimi yaralar;
Biri anneler günü, diðeri babalar!

Anne, Seni Çok Özledim!
Ne olurdu yanýmda olsaydýn,
Bir köþede oturup, benimle konuþsaydýn,
Bir bakýþýn, bir gülüþün yeterdi,
O sabýrlý halin, metanetinle kalsaydýn,
Bizlere kol kanat gerseydin..
Çok arýyorum seni anne.
Anne hakký ödenir mi hiç?
Bana kan verdin,
Canýndan can verdin,
Yemedin yedirdin,
Giymedin giydirdin,
Ýçmedin içirdin...
Seni çok özledim anne.
Allah’ýn sevgili kuluymuþsun,
Seni yanýna aldý götürdü.
Oralar rahat mý anne?
Gidenler gelmiyor,
Sen yoksun ya, babam da yok,
O da senin gibi gitti,
Bir daha gelmedi,
Onunla görüþüyor musun?
Dünyayý konuþuyor musun?
Burada rahat deðildiniz,
Ya orada, orada rahatýnýz iyi mi?
Çok küçükken beni býraktýn anne,
Þimdi hayalini bile hatýrlayamaz oldum,
Ne olur bir kere rüyamda olsun göster yüzünü,
Hiç olmazsa rüyada koklayayým,
Ellerini elime alýp doyasýya öpeyim,
Kucaðýna yatýp, nazlanayým,
Yüzüne doyasýya bakayým,
Anne! .. Anne! ..
Haydi gel desem gelemezsin biliyorum,
Sana Allah’tan rahmet diliyorum,
Seninle Cennette buluþmak istiyorum.

Anacýðým!
Eli nasýrlý, baþý yaþmaklý
Gözü, gönlü tok anacýðým.
Dünyalarý besleyen,
Rüyalarý süsleyen,
Senin gibi yok anacýðým.
Suçlarý baðýþlayan,
Öfkeleri dýþlayan,
Sevgiyle kucaklayan,
Saygýyla kal anacýðým.

Anne Özlemi!

Ben küçükken öldü,
Ona doyamadým.
Herkes; “anne” derken,
Anne kokusunu çekerken,
Ben yalnýzlarý oynadým,
Çocuklar annelerini izlerken!
“Anne” nasýl bir þey?
Gülen yüzü var mý?
Ara sýra kýzar mý?
Ben üzülsem o da üzülür mü?
Beni görünce gözleri parlar mý?
Sýkýntýmdan o da aðlar mý?
Ah kahýr yükü annem!
Yüzünü unuttum biliyor musun?
O nazlý, o sevecen, o tatlý…
Sana bir mezar taþý bile yaptýramadým!
Þimdi mezar yerin kayboldu!
Mezarýna gittiðimde,
Rastgele mezarýný ziyaret ediyorum!
Sana mezar taþýný reva görmediðim için
Kendime kahrediyorum!
Anne, ne olur rüyama gir, bana seslen;
“Oðlum sana kýzgýn deðilim,
Sen o zaman küçüktün,
Çalýþmýyordun, paran yoktu!
Daha onbeþinde bile deðildin.”
Anne yüreði iþte, hemen yumuþar,
Affedicidir, göz yumar, baðýþlar!
Fakaf ben kendimi affetmiyorum,
Ben küçük de olsam, büyüklerim vardý,
Onlar çalýþýyorlardý…
Neyse anne, söyle beni affettin mi?
Senden duymak istiyorum.
Biliyorum kul hakký yücedir,
Baðýþlanmazsa evlatlarýn hali nicedir!
Biliyor musun bu gün kadýnlar günü!
Senin günün, tüm kadýnlarýn günü…
Rahat bilmeyen,
Yüzü gülmeyen,
Sevgi görmeyen kadýnlarýn günü!
Anne bu, aynen senin hikayen! (07 MAYIS 2016)

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.