REŞİT BİR SANCI...

Dünsüz bir döngüde olmayý dilerdim:
Öncesiz ama geri dönüþümsüz.
Bir miladý yeðlerdim an’ý mühürlediðim
Damgalý bir kelamda,
Sonrasýz bir mekânda,
Kýblesi yürek sesi olan bir selamda.

Hüznü yolduðum bir papatyaya özendim dün gece:
Islak topraða sen diye ektiðim yoldaþ bir imi,
Mabedi yokluk olan sefil bir hükmü
Ve unutmaktan men ettiðim benliði
Ama sorma sen yine de.

Övgüleri dizdim ölüm öncesi,
Sonrasý gizem yüklü bir satýra gizlendim
Gün ertesi.
Kýrýk plaðýn arka yüzünde bir resimdi
Seni son gördüðüm o ölümcül rütbe:
Cilt cilt kitaplara yýðdýðým
Dengi olmayan bir aþk’a meyletmiþken
Titrerken gönül sesi.

Baðnaz bir maðlubiyetti belli ki,
Titri bir gölgeye rast gelmiþ bir makam,
Adý olmayan bir varlýktan
Sinsice sýzan derin bir hüsran
Ve edimsiz bir mevkide,
Sýðýndýðým ulu rahman.
Mademki yoksundum varlýk öncesi,
Mademki yoktun milat ertesi,
O ritüelde titredim,
Ýçin için yanarken elimin tersi.

Aykýrý edimlerin yürek burkan sessizliði:
Devinen gönülden de yorgun zaman.
Gönülsüz hükümlerin muhatabý benlik:
Susmak belli ki asli görevim.
Meylettiðim ömrün ilk ve son hutbesi;
Dilimde kekremsi bir sessizlik,
Yüreðe oturan ölüm öncesi.

Dünden giydim beyazý,
Beyazýn arsýz ve sýrsýz yalnýzlýðý.
Gönülden damlar yaþ da görünmez dýþarýda,
Yaðan rahmete dokunan Mevla’nýn yüce ismi,
Telaffuz etmeye doyamam ifþasýný sevginin,
Nasýl bir aþk ki;
Sevmeye doyamadan yetmez oldu ikbalim.

Reþit bir sancý, ansýzýn sýzan ve büyüyen,
Ýlksiz bir vebal belki de eremediðim,
Dönüþümsüz bir yol,
Düþtüm düþeli bu aþka,
Varamadýðým.

Tutanaklarda kayýtlý bedeller,
Sonu gelmek bilmeyen yüklemler;
Neþriyatý adsýz sanrýlarda,
Sakýncalý mihraklarda
Ve dönüþümsüz, muðlâk batýlýnda
Ömrü yâd ettiðim gizil bir hazine belli ki
Sýðýndýðým pervazýndan,
Kuþ bakýþý mimlediðim devrandan
Arda kalan o silik silueti,
Adlandýramadýðým bir hükme
Yenik düþen en izafi açýlým
Rahvan yüreðin kýrsalý,
Önsözü kayýp bir romanýn
En büyük ayýbý.

Maðdur imler kadar tehdit yüklü
Bir sarnýç:
Doyumsuz bir ruhtan sýzan
En derin arzu.
Gel-gitlerden öncesi,
Mazlum bir ruhun
Ýsimsiz güncesi.
Vebali boynuma ey hayat,
Sen yeter ki sakla adýmý ilk sýrada.

Sosyal Medyada Paylaşın: