*** Bir zamanlar varýydý... O zamanlarýydý ký, Narýn elə böyük dərdi yoxuydu, tək bir dərdi paçallamaqýydý, paçallayýb parçalanmaq, bir də selləmə yaðmurlar, və bir də yaðmur dalýnca þýðýyan Gün, günəþ yooox Gün... Paçallamasaydý qurd dəyməzdi,toxanmazdý Nara, içi qurdlamazdý Narýn. O "bir zamanlar"ýn qurdlarý da indiki modern qurdlardan deyildirlər... Kiþiydilər,mərdiydilər, insaf,mürüvət sahibiydilər. Qapýsýný açmayan yiyəsinin divarlarýný deþib içini sümürməzdilər. Bir kiþinin ortalama ömrü keçmiþ o zamanlardan. Ýndi Narýn dərdi çoxalýb,bu çoxlar da böyüyüb,böyüyüb... Böyüyüb adam boytda olub, daha paçallamýr, içindən çürüyür Nar. Anadan qurdla birgə doðulur, aspirinlə,analqinlə böyüyür, öz qurduyla birgə böyüyür, öz qurdu üçün böyüyür,böyüyür... Böyüyür və günlərdən birində fýs olub gedir. Aldýrma deyirəm Nara, sənin də qurdlarýna, çürüyən içinə əlac bulunar bir gün. Yenə yaðmurlar sellənər, yenə quzey rüzgarlarýna budaqlarýn yellənər, yenə paçallayarsan. Sən paçallayanda Nar olursan, Nar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.