Ruh çengelime asýlý prangalarla geceye yürüyorum Binlerce yarasa gövdemde, gözlerim kanlý bir çanak Onlarca oyuk var sanki gönlümün kemik tarlalarýnda Yaþlý söðüdün gölgeliðinde suya uzatýyorum ayaðýmý
Hangi balta parçalayan leþimi, beynimde kör kurþun Düþüncemin ve sözlerimin anlamýndan aþk damlýyor Ýlençli bir sevda gömütlüðü izbelerdeki can evimde Aç bir aslan sana sevdalý yüreðimi parçalara ayýrýyor.
Yaðlý urganlarda sevdalý baþým, sen dilimde son istek Uzaklardan bir ses, sevgi ve sadakatin mor haykýrýþýnda Islanmýþ türkülerin göllerinde yüzüyor fýratýn kayýklarý Onlarca kapý kapanýyor yüzüme, kendi ipimi çekiyorum.
Acýyla tohum ayný rahimde, yakarýyla dönüyor mevsim Bakýþlarýnda soyunduðum er geceler gözlerimin önünde Hangi aynada daha sevdalý yüzüm, ben ne zaman öldüm! Sendin üzerime toprak atan, gözyaþlarýnda üþüyordum.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.