sessiz bir soluktu günler, hep tüketilen... bir intihar gölgesi ellerimden yüzüme savrulan, her uyanýþla kendini doðuran her geceye daraðacý gövdesiyle tutunan..
ki bilmez dökülen yapraklar ilkbaharlarda sararýp solmanýn sancýsýný... bilmez bir gök Martýnýn denize sevdasýný... ’ve bilse doðurmazdý hiçbir ana ölüme uyanacak çocuklarý..’
puslu aynalarýn yüzünde hep büyük ve hiç büyüyememiþ, bütün savaþlarda gülüþünden vurulmuþ çocuklardý yüzüm.. ipler baðladýk umudu dileyerek daraðaçlarýna hayatýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Suci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.