biz o zamanlar, yeni adým atmýþken çocukluðun bir sokak ötesine... ilk adýmlarýmýzken büyümeye ve acýlara, sancýlara ve aþklara.. yeni yeni öðrenirken paranýn varlýðýný üstelik parasýzlýðýn tam ortasýnda... oyunlardan baþka þeylerle ilk kez tanýþtýðýmýz zamanlarda iþte... hiç terbiye edilmediysek de açlýkla, bir ekmek parasýnýn yoksunluðunu yeni öðrendiðimiz zamanlarda iþte... babamýn iþsizliðiyle, yoksulluðuyla, yoksulluðumuzla tanýþtýðýmýz zamanlarda... hiç uyumayan, yalnýzca koltukta sýzýp kalan, sabahýn ayazýnda çocuklarýndan gözlerini kaçýrýrcasýna yatakta yorganý kafasýna çeken babamýn... anamýn telaþlý, ürkek, hüzün dolu gözlerinde uyanýp sabaha selamlarken yoksunluðu sessiz sedasýz, elde kalan bir tutam un’la erteleyip sabahý, baþlarken günlere... ya da abimin bir arkadaþtan ekmek parasý bulabilmek için ayazýnda sabahýn bisikletle katettiði yollarda... ’uyandým çocukluðumdan büyük kâbuslara..’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Suci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.