Sen dediler; kime âþýk oldun aþk nerede? Düþündüm, bulamadým karþýlýk kim de, Yapýþtý o menfuz koku onun üstün de, Nafile dedim, aþkýn tadý çalýndý bir kere.
Kalmadý hayali ile kelama zerre vecibe, Ömür düþünmekle geçti, hayat ise gebe! Menkûr adete yüklenmiþ bu menkýbe, Nafile dedim, kalmadý aþka bir cazibe!
Beden imdat çýðlýklarý ile veryansýnda, Kurudu suyu, þu genç yaþýnda, ihlasýn da! Ýlahi kelamý unuttu bir aþk için yasýnda, Nafile dedim, kalmadý aþký son deminde!
Zerre muhtemel yok artýk benden yana, Ýsmim bile unutulmuþ gerek yok ihsana, Çare belirtse de her cümle avali erkana, Nafile dedim, kalmadý aþk o ise istisna! Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.