Güneşimi Çaldılar

Bir yanardað patlamasý 
Haince bir pusu 
Can evimden vurdular 
Nasýl da kýydýlar 
Baharýnda kýþa layýk gördüler...

Ellerim kelepçeli 
Dilim lal
Gönlüm biçare 
Canýmý canýmdan kopardýlar
Soðuk topraðýn koynuna
Fidanýmý koydular
Fidanýmý mý yalnýz
Hayallerini de gömdüler...

-Güneþimi benden çaldýlar
Dünyam zifiri karanlýk!..-
 
Yaralý, yürüyen bir ölüyüm onsuz
Ýki can, bir sevda masalý yarým
Yanýyor gecem
Tükenmiyor günüm
Dinmiyor gözyaþým
Öksüz dönüyor karanlýk dünyam...

Öyle soðuk ki güneþim
Askerim üþüyor, yarasý derin
Gözlerimde kanlý yaþ
Ruhum virane
Ömrümü verdiðim can topraðýn altýnda
Sýzým sýzým sýzlýyor içim...

Harap olmuþ þehrim
Yangýn yeri yüreðim
Çýðlýk çýðlýða, alev alev odalar
Gökyüzüm toz-duman
Gönlüm acýyla yýkanýyor
Ben yaralý, sen ölü
Sen kara yazgýlý
Kaný kýrmýzý toprak
Doy artýk
Çaldýðýn güneþimi
Geri getir bana
Alýþamam onsuzluða ben...

Rukiye Çelik 
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: