Özlem rüzgarlarý eserken Baþkent ile Denizli arasýnda Bende daha çok tutuluyordum Azize’ye On beþ gün haber alamasam Çýldýracak gibi oluyordum Arada ikiþer mektup gelip gittikten sonra Mart sonuna doðru Mektuplar tamamen kesilmiþti. Bu arada Azize’nin Halasýnýn beyi yani eniþtesi de Tayinini baþka ile istemiþ O da ayrýlmýþtý DENÝZLÝ’den Soracak kimse de yoktu
Üniversite sýnavlarý sebebiyle Fazla kafaya takmamaya çalýþýyordum Ama beni etkiliyordu Derken Haziran geldi biz Mustafa ile Baþkentin yolunu tuttuk Sýnavdan çýktýktan sonra Kaldýklarý mahalleye gittik Ne yazýk ki oradan ayrýlalý Bir yýldan fazla olmuþ Bilen tanýyan da bulamadýk Aramak boþunaydý Bulmak ise imkansýz Bir taksiye atlayýp garaja dönüyorduk
Demek ki bir ben deðilmiþim dertli Taksicinin teyibinden Büyüleyen Ama aðlatan bir ses yükseliyordu Bir kadýn sesiydi bu
“Her yer karanlýk pür nûr o mevki maðrip mi yoksa makber mi ya Râb Ya habgâh-ý dilber mi ya Râb Rüya deðil bu, ayniyle vâki
Kabri çiçekten bir türbe olmuþ Dönmüþ o türbe bir hacle-gâhe Bir hacle-gâhe dönmüþse türben Aç koynunu aç mâþukaným bene”
Sanki zaman durmuþtu Bitmiyordu yollar Ýçimde tarifsiz bir acý ..Ve Tükenen umutlar vardý
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.