AÇMAZI ÖMRÜN...

Otaðý kurduðum kelimelerin tezahürü kadar
Yeknesak bir teselliden muzdarip bir kelamken
Çýktýðým yolda dokunduðum her gölge:
Dirayetsizliðinden vakur bir sancýya denk düþen
Ýmlerin yorgunluðu fazlasýyla telaþ yüklü,
Kýrçýlý bahtýn en nazenin, hýrpani yoldaþ.

Öðüttüm üzünçleri:
Muhtemel cümlelerle ki temkinliydi her biri
Ve peþkeþ çektim acýlara
Saðalttýðým hangi i mge ise,
Saldým gökyüzüne;
Meleklerin kanadýna serdim mutluluk kadar
Kutsal bildiðim her hutbeyi
Ve serpildi aþk baþaklarý,
Tehir ettiðim o tek kelimeyi
Boca ettim bilinmezliðe.

Tüm hýrpani gölgelerle el sýkýþtý aþk Tanrýsý,
Kýrýk dökük mabedi, gönülsüz yorgunluðum
Kadar serkeþ olmasa da,
Soyunu sopunu imlerin mimledim
Telaffuz ettiðim isminle yâd ettiðim dünleri
Ve mihrak bildiðim nefretten türeyen ne ise,
Uzaðýnda seyrettim o iflah olmaz çocuk düþlerim
Kadar kýrýlgan bir rotada tepe taklak olduðum,
Metazori bir ýssýzlýðýn gizilinde
Ve denk düþtüðüm o nöbet ki,
Ýkrar bildiðim her tümceyi
Yeniden koyulttu devran.

Açmazý belli ki ömrün,
Týnýsý o boðuk sesinde nefret kusan
Sakýncalý bir edimde konuþlanmaksa
En sýð kýyýya,
Hani olur da, kayýp giderim
Bir yýldýzýn tok gülüþünde.
Öyle ya, pervazýndayým gök kubbenin;
Gönülden ettiðim her niyazda
Saklý tuttuðum adýndan da öte,
Sevi dili iken mengenesi þu çýkmazlarýn
Bitimindeki açýk rahlede,
Gönül gözümden akan onca yaþa karýþan
Yasa bildiðim yassýz geçmez her güne
Ettiðim sitemde saklý iken adýn dilimde.

Yeknesak o tümleyen varlýðýnýn
Yalýn ayak yalnýzlýðý denk düþtüðüm,
Mihrabý her yâd ediþimde için için
Kanayan bir aþkýn mabedi ki,
Özlemin izafi dengi yine hep ayný:
Kâh sabaha eremediðim
Kâh saf tutup gönlün mabedinde,
Per periþan tuttuðum çetelesi
Kayýp giden onca yolsuz ve mahrem düþ,
Üþümelerle teselli bulup ölümün soðuk kollarýna
Yar ettiðim bilinmezin coþkusu kadar
Akla zarar onca nöbet:
Ýfratý belli ki tenzih ettiðim yorgun benliðimin
Her safhasýnda rükûsu yine en derinde.

Sosyal Medyada Paylaşın: