Ve "O" özgür
Kafes ardýna saklanmýþ mutluktan tutunda
Yalnýz kalmýþ çocukluðuma kadar olan her þey.
Evet evet
Senden bahsediyorum
“Hey Sen” diye seslenenden.
Bakýn görüyor musunuz?
küskün kalmýþ korkularým nasýlda tanýyor kendisini.
Nasýlda biriktiriyor içinde özlemlerimi
Ve nasýlda þýmarýklýðýndan bahsedince kýzýyor bana.
Ya da tanýmamazlýktan gelip þýmarýyor çocukluðuma.
Düþündüklerim peþi sýra gelirken aklýma
Aklýmdan hep düþen sen oluyorsun.
Dün çocukluðumdan kalan elli altýncý beþ kuruþunu saydým.
Bugün hepsini boþluða býraktým.
Hey Sen!
Gelde topla çocukluðumu..