karanlýk daðlarýn eteklerindeki o çocuklar., gökyüzünden düþen sahipsiz yýldýzlarý toplamak için oradaydýlar… ne silah vardý oyuncaklarý arasýnda ne de truva atý.., bilmiyorlardý yýldýzlara benzer o yalancý ýþýklarýn içinde adý kalleþ binlerce ölüm saklandýðýný…
/sakýn o çocuklar nerede þimdi diye sorma bana öyle yaðmur yaðýyor ki.., anlatamam…/
...,
öyle yaðmur yaðýyor ki., gözükmüyor gökyüzü., ve yürekler caným kovamýyor., bu havalarda kapýyý çalan hüznü… ne kadar kaçsa da gözlerimiz., gene yakalanýyor kýr çiçeklerine acýsý taze kokular içinde, boyunlarý bükük hani bir de uçurtma olsa renklerinde…
/ben rakýya su katmazdým., öyle tuhaf bakma bana içine gözyaþý damlayýnca., böyle oluyor…/
...,
içine gözyaþý damlayýnca., yaþamýn tadý ne garip acýdýr bütün renkler siyah., mevsimler karakýþlarda zemheri ayazýdýr… bir ölüm içinden bin tane seçip ayýrsak kendimize., ah gene de bu çocuklar yýldýzlarýn peþine takýlýp gider zulüm., ihanet ve ölüm pes etmedikçe…
/hala o çocuklar nerede diye soruyorsan bana bak gökyüzüne.., nasýl da parlýyorlar…/
Cevat Çeþtepe
O çocuklar., topladýklarý yalancý yýldýzlarýn yerine geçtiler., gerçek birer yýldýz oldular...
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.