Üþüþüyor gündüzleri Karýnca misali insanlar Herbirisi ayrý teselli cümlesi ararlar Hep yanýmdalar saðolsunlar Ama geceleri uzak olsunlar Geceleri bana býraktým.
Sabah gün doðmadan Açýlýr göz kapaklarým Bir bakmýþým günü yarýlarým Düþünemiyorum Ne olur yarýnlarým Geceleri iple çekiyorum Gündüzler anlamýný yitirdi Geceleri bana býraktým
Görmesin yavrularým Gözyaþýmý diye Kendime gün boyu bir rol biçtim Akþama kadar onu oynattým bedenime Geceleri bana býraktým
Öptüm sabahýn ilk saatlerinde Sevdiklerimi Yanaklarýna anne öpücüðü býraktým Sevdikleri yemekleri yaptým Onlar daðýttý evi ben toparladým Bu sefer kimseyi azarlamadým Geceleri bana býraktým
Gün batmadan iner yelkenlerim Topraðýn koynuna uzanýr gibi Uzanýrým yataðýma Bir huzur kaplar bedenimi Geceye ulaþmak için binbir umutla Kaparým gözlerimi Kendimi dünyaya kapatýr gibi Bir teselli ararým Yaradan’ dan Gözyaþýmý secdeye akýtmak Gönlüme teselli olur diye Umutlanýrým Ellerimi semaya açtým Geceleri bana býraktým.
Ülkü KARA 26/04/2016 Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜLKÜ KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.