Hayat , keþke sadece neþemizi çalsaydý. Saolsunlar artýk kimseyi benimseyemiyoruz. Ve þu an eksi yirmi yedi yaþýndayým ben. Bizde yaþadýðýmýz alemin nankörüyüz iþte. Birde bir türlü çalamadým þu sazý. Ya da benim iþim , her telden çalmak. Bilmem ki kader hangi adýmýmýza çelme taktý. Þimdiyse boþa sarýyor zaman. Ve bir mezarýmda yok þimdilik. Bak bu son tren. Son ayrýlýþ , son aldýrýþ. Son traþ , son ayna gibi. Bak bu son satýr. Son nefes. Eðer son nefesimdeysen. Þimdi tutuyorum nefesimi. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.