hüviyetimi bulutlar almýþtý elimden,
yaðmur kaçaðýydým.
firardaydým.
kurtlar sofrasýnda sýrtlan payýný ben almýþtým
aslan payý korkunun krallýðýna düþmüþtü.
kýskanmýþtým.
ne kadar isim biliyorsam hepsini verdim
sokaktaki adama
polise versin diye gidip sansaryan hanýna
o karanlýkta biz yalnýz ben olmuþtum.
önce sevgi duvarýný aþtým
sisler bulvarýna çýktým
yalnýzdým.
sadece zencilerin yürüdüðü bir kaldýrýmdaydým.
ve bir kalabalýk aniden
sirenler, lambalar, polisler filan
aradan gördüm,
tanýdým.
býçaklanmýþtý fena halde, leman‘dý adý
þiþhanede oturuyordu
þimdi kanlar içinde yerde yatýyordu.
yanýndaki býçaðýn ucu
yasak seviþmek yazýyordu.
birden ense kökümde kurþun gibi bir ses
yeþil bakýþlý, soðan, sarýmsak kokulu
gördün mü diye gürledi, kimdi býçaðý sallayan.
korktum,
hepsi birbirine benziyor dedim
zenci bunlar
yanýlýyorsun, zenciler birbirine benzemez dedi
hayýr yanýlmýyordum
saklamýþtým
içlerinden biri çok güzeldi,
yaraya tuz basmak gibi yakacak kadar.
bela çiçeði bu kez ardýma düþmüþtü
ne yazýk
koklamamýþtým.
o an, aynanýn içinden sen çýktýn karþýma
sorar gibiydin
leman ý sende mi severdin yoksa
ben dedim kimi sevsem sensin.
bilmiyor musun hala ben sana mecburum
benimki böyle bir sevmek iþte
sana tutukluyum
günlüðümde
sen yazýyorsun sadece
kayboldun.
iþte gene elde var hüzün
yapayalnýzdým.
düþtüm gene karanlýklar içine
kaybolmak üzere
elimde bir sap kýrmýzý karanfil, yerde bulduðum
alýp baþýmý yürüdüm.
gün sancýlý bir doðum gibi aðlýyordu
der saadette sabah ezanlarý okunuyordu.
*attila ilhan’a saygýyla
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.