Yürüyorum ardýma bakmadan sevgili incecik bir yol ve yola uzanan deniz sana dair bir durum taþýr hepsi sýklýkla yeþeren dallarýn arasýndan geçiyorum kim bilir belki sonbahar buralara gelmiyordur yüzü kýzarmýyordur çocuklarýn ve soðuktur kimsesizliðin elleri
umut diyorum ne söylenesi bir kelime kemiklerim sýzlar sana bakarken ve güneþ kahredici dönüþüyle dünyayý kucaklarken çocuklar diyorum sevgili hep çocuklar kurtaracak bizi yaþlanmayan aðaçlarýn yollarýndaki çocuklar sevgili olmuþ ve sevgisi sýzlatmýþ diþlerini anlamsýz bir rüyadan uyanmak gibi hissetmek tüm varlýðýyla hissetmek ki yýllar öncesi
aðlayamamak ne zor uzanamamak bir buluta ellerim sen kokarken gördüðümüz rüya baþka Yürüyorum ardýma bakmadan sevgili incecik bir yol ve yola uzanan deniz bitmek bilmeyen bir acýyý dalgalandýrýr kýyýya vurdukça yürek denizim yakamozlanýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
can1975 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.