ben doğarken

ellerimi býraktýn sahipsiz kuþlar gibi
sildin karaladýn kalbimdeki seni olmadý
tarihe gömdün ýssýz bucaksýz yerlere
geçen zamaný da düþünmeden vurdun
hayallerimi görmek istemedin hep sorguladýn
yüzümü görmemek için gözlerini kapatýn
renkler içinde gözlerimi sundum hep sana
sense hep deniz sandýn maviye dönen gözlerimi
sesleniþlerimi duymadýn hep kulaklýk takýyordun
hep kinlerini biriktirmiþin hiç konuþamadýk
konuþturmadýn inanmadýn kýskanmalarýndý
beni kovalayan dýþlayan beni gereksiz üzmelerin
aðrýlarým sýzýlarý hastalýklarým hastalanmalarým
hep senin yüzündendi engellemelerim seni
beni öldürmemem gereksiz infazlarýn sen
hak etmedin bendeki güzel aþkýný hep
engellemelerim ondan senden korkmam
gereksiz gitmelerin gelmelerin suçlamalarýn
yine beni karamaya baþladýn çizdin hep eðrilerimi
doðrularýmý görmedin beni öldürdün ruhumu
gömdüm sorgulamadýn bugün doðdum diye
sevinirken gömüldüðüm gün ben hiç doðmamýþým
sadece güneþin gölgesinde gidip gelmiþim
ben senle doðarken sevgilerimi de avuçlarýnda
öldürdün þimdi mutlusundur sen hep mutlu ol
beni gömdüðün yerde

Sosyal Medyada Paylaşın: