KÜFFARIN SERMAYESİ KİN

Yüreðinde ab-ý hayat besleyip,
Afir arzularýný,
Kin döþþeðine düþüren insanlar…
Þeytanýn içlerine attýðý nifak tohumlarýnýn,
Günlüklerini tutarlar… !
Üstü örselendikçe;
Altýný mekân tutmuþ kemirgenler gibi,
Yerler ,yutarlar sevgileri.
Koyu sevdalar çalarlar,
Maharet ikliminden….!
Bütün fezanýn ölen kelebeklerini,
Evrenin göðe ortak cemrelerini,
Þairlerin gül kurusu þiirlerini hiç ederler…!
Ellerindeki mevsimi kendilerinin sanýp,
Göðün eðreti gerdanýna asarlar ziynetlerini,
Fakir kim ? aç kim ? açýk kim ?
Kim darda ? Kim zorda ? bilmezler…!
Ezbere cenaze marþýný okuyan,
Ebabil kuþlarýnýn,
bir tarafý yeren deðen kanatlarýnda
Ýfa ederler ibadetlerini…!
Açmadýk el…
Okunmadýk dua…
Edilmedik niyaz býrakmazlar Allah’a…!
Ýndinde affa engel günahlarýn,
Yengeç gözyaþýyla yýkarlar kirli saçlarýný.
Bilmezler ki; Küffara düþenin…kini,
Kurtaramayacaktýr o baþlarýný…!!
Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: